Jednym z obszarów, który zdaje się być faworyzowany przez uwielbiany przez|preferowany przez} rzeczoznawców w ocenie pomysłów na dofinansowanie jest zgodność e-usługi z definicją podaną w Rozporządzeniu. Ilość nieporozumień w tym obszarze dotyka liczby pomysłów na dofinansowanie odrzucanych na tym kryterium oceny. Inaczej mówiąc, sądzę, że trudno jest wymyśleć e-usługę, która w 100% jest zgodna z tym kryterium oceny. Nawet tak oczywiste jak np. portal e-learningowy: jeśli przedstawiciel instytucji oceniającej chce mnożyć trudność, to może udowodnić , iż portal ten nie spełnia celu działania, bo może być wykorzystany do szkolenia z wykorzystania hazardu (ot np. lekcja udostępniana z jego pomocą) i udowodnić brak zgodności z definicją. Spieszę podkreślić, że to krytyczne podejście do zgodności z definicją e-usługi to nie wymysł na potrzeby tego tekstu, tylko efekt zdobytego doświadczenia i relacji Wnioskodawców zaczerpniętych z portali internetowych o tym, jak potraktowano ich pomysły. Na pierwszy rzut oka definicję łatwo spełnić, ale w szczegółach trudno to obronić. Np. taki sposób spełniający kryterium jak: system bazodanowy z interfejsem on-line, przy czym to klienci wprowadzają informacje (płatna e-usługa), wzbogacany przez innych klientów lub obsługę portalu (kolejna e-usługa), a następnie produkt cyfrowy przekazany do dystrybucji. Przykładem takiej e-usługi może być publikowanie zdjęć w internecie i ich retusz. Ma to miejsce, gdy klient odsprzedaje swoje zdjęcie do portalu z fotografiami za jakąś kwotę. Ktoś inny czerpie z tego zysk, że pobiera zdjęcia przechowywane na portalu i retuszuje je, poprawiając ich jakość (opłata to część kwoty zostawionej przez docelową grupę) i ktoś inny płaci za fotografię, gdzie część pieniędzy przekazywana jest do fotografa, a część do osoby zajmującej się obróbką. Powstaje pytanie, czy w omawianym przypadku wszystkie trzy omawiane e-usługi są zgodne z jej definicją? Jednoznacznie odpowiemy „Tak", ale czy wniosek ma szansę przejść? Pewnie nie, bo dla recenzenta może być jasne, że produkt cyfrowy nie może być sprzedawany, bo musi być wzbogacony przez retusz. I na nic tu wyjaśnienia, że retusz może być a nie musi. Powodem do odrzucenia idei jest fakt pracy na zasobach cyfrowych, bo retusz nie jest robiony automatycznie tylko ręcznie. Jaka rada? Można by napisać, że retusz wykonywany jest automatycznie, wyrzuciłbym możliwość zarabiana na retuszu i wtedy pewnie projekt przeszedłby przez ocenę.
Inne witryny: Witryna 1, Witryna 2, Witryna 3, Witryna 4,
Słowa kluczowe: PARP PO IG 8.1, PO IG 8.1, pisanie wniosków, unijne dofinansowanie, sprawdzenie wniosku przed wysłaniem, sprawdzenie wniosku, model biznesowy 8.1, biznesplan 8.1, wskaźnik produktu, wskaźnik rezultatu, konsulting it
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz